Marathi literature blog - Novel - Madhurani CH-2 - रिक्षावाला

Next Chapter Previous Chapter

This Novel in English

Marathi literature blog - Novel - Madhurani CH-2 - रिक्षावाला

 Read Novel - मधुराणी - Hony -  on Google Play Books Store

वाचा काही निवडक प्रतिक्रिया -  प्रतिक्रिया 

गणेशराव आणि त्यांचा मुलगा विन्या एका रिक्षात बसून निघाले - बंगल्याकडे. रिक्षात गणेशरावांच्या बाजूला स्पंजच्या गादीवर एक सीट रिकामी होती. पण विन्या गणेशरावांच्या बाजूला न बसता समोर एक लाकडाची फळी होती त्यावर बसला . गणेशरावांनी त्याला त्यांच्या बाजूला बसायला सांगितलेसुध्दा होते. पण नाही.
'' नाही इथंच बरं आहे हवा चांगली लागते '' तो म्हणाला.
गणेशरावांना माहित होतं तिथं लाकडाच्या फळीवर किंवा इथे स्पंचच्या सीटवर बसल्याने लागणाऱ्या हवेत काही फरक पडणार नव्हता.
जनरेशन गॅप दुसरं काय...
किंवा कदाचित आपणच आपल्या मुलाशी मित्राप्रमाणे जवळीक निर्माण करण्यास अयशस्वी राहिलो...
काय करणार आपलं जीवनाचं गणितच पहिल्यापासून चूकत गेलं...
लग्नासाठी मुली पाहतांना गफल्लत झाली आणि अशी तापट बायको पदरी पडली...
पण ती सुरवातीला अशी तापट नव्हती...
ती आत्ता आत्ता मागच्या पाच सहा वर्षापासून तापट झाली...
कि तिलाही असेच वाटत असेल की आपल्याला चूकीचा नवरा मिळाला म्हणून...
अन् ते तर ते हे असं बिनडोक पोरगं पोटी आलं...
आपल्या नोकरीमुळं आपण त्याच्या अभ्यासावर तेवढं लक्ष केंद्रीत करु शकलो नाही हे जरी खरं असलं...
तरी लोकांची पोरं आहेतच की ज्यांचे मायबाप तर त्यांच्या अभ्यासावर बिलकूल लक्ष देऊ शकत नाहीत...
मग ती कशी पुढं जातात..
हा आपला पोरगाच लेकाचा ठोंब्या आहे...
याच्या वयाचं असतांना आपल्याला हा झाला होता..
अन् याचं तर अजून नोकरीचचं काही नाही...
लग्नाची तर गोष्टच दूर...
काय करणार आपलं नशिबच खोटं दुसरं काय...
तेवढ्यात रस्त्यावर चढ लागला आणि रिक्षावाला खाली उतरुन रिक्षा ओढू लागला. रिक्षा ओढणारा पूर्ण शक्तीनिशी रिक्षा ओढू लागला. रिक्षा ओढतांना त्याच्या काळ्याकुट्ट पायाचे आणि हाताचे स्नायू कसे तटातट वर येत होते. शिरा तर अश्या फुगल्या होत्या की वाटत होतं फुटतात की काय? त्यातचं उन्हाळ्यातल्या सकाळच्या रणरणत्या उन्हात त्याला घाम फुटला होता. घाम कदाचित उन्हापेक्षा त्याला होणाऱ्या शारीरीक कष्टानेच फुटला असावा. गणेशला त्या रिक्षावाल्याची कीव आली
'' थांबा मी उतरतो म्हणजे सोपे जाईल.. '' गणेशराव म्हणाले.
रिक्षावाला काहीच बोलला नाही तो आपला रिक्षा ओढण्यात मग्न होता. गणेशराव रिक्षा हळू झाल्याचा फायदा घेऊन रिक्षाच्या खाली उतरले. विन्याने तुच्छतेने नुसते त्याच्या बापाकडे पाहिले आणि तो रस्त्याच्या कडेला असलेल्या दुकानांकडे पाहत रिक्षात बसून राहिला.
" आवो उतरले कशाला ... बसा की ... हा झालाच की आता चढ... मंग उतारच उतार..." रिक्षावाला म्हणाला.
चढ संपला तसे रिक्षावाला थांबला आणि गणेशराव रिक्षात बसले. रिक्षावालाही त्याच्या सिटवर चढून बसला. आणि मग उतारावर रिक्षा मस्त संथपैकी पायडल न मारता चालू लागली. तोच आता दु:खी कष्टी दिसत असलेला रिक्षाचालक मस्तपैकी उलटे पायडल फिरवीत तोंडाने शीळ घालू लागला.
आता काय म्हणावं या रिक्षाचालकाला?...
एवढ्या बिकट कष्टी जीवनातसुध्दा तो आनंद शोधू शकतो...
म्हणजे आनंदी राहाणं हे तुमच्या परिस्थितीवर अवलंबून नसून तुमच्या जीवनाकडे पाहण्याच्या दृष्टीकोणावर अवलंबून असते..
या रिक्षावाल्यापेक्षा आपली परिस्थिती तर हजारो पटीने चांगली आहे...
मग आपणच का असे नेहमी दु:खी कष्टी राहतो...
रिक्षा एका चारही बाजूने मोठमोठी झाडे असलेल्या एका भल्यामोठया कंपाऊंडसमोर थांबली. गणेशराव आणि विन्या रिक्षातून उतरले.
" किती झाले"?'' गणेशरावने विचारले.
" चार" रिक्षावाला खांद्यावरच्या रुमालाने आपला घाम पुसत म्हणाला.
गणेशरावने एक पाच रुपयाची नोट काढून त्याच्या हवाली केली. त्याने ती घेतली आणि मग पायजामाच्या प्रथम उजव्या आणि मग डाव्या खिशात तो एक रुपयाचे नाणे शोधू लागला.
' राहूदे एक रुपया ठेवून घे' असं म्हणण्याचे गणेशरावांच्या जवळजवळ तोंडात आले.
पण नको...
हा विन्या घरी गेल्यावर बोंबलायचा...
मला खर्चाला द्यायला तुमच्याजवळ पैसे नसतात...
अन् त्या रिक्षावाल्यावर फुकट उधळायला असतात...
त्या रिक्षावाल्याने एक रुपयाचे नाणे शोधून गणेशरावांच्या हातावर ठेवले. त्यांनी ते आपल्या सदऱ्याच्या डाव्या खिशात ठेवले. त्यांना तशी सवयच होती. चिल्हर नोटा सगळ्या वरच्या खिशात. चिल्हर नाणे सगळे सदऱ्याच्या डाव्या खिशात आणि मोठ्या नोटा सगळ्या सदऱ्याखाली असलेल्या कापडाच्या बनेनच्या चोरखिशात.
क्रमश:
Wisdom quote-
You can do anything, but not everything.
avid Allen

This Novel in English

Next Chapter Previous Chapter