Ch-11: विश्वासघात ... (शून्य- कादंबरी )

Next Chapter Previous Chapter

This Novel in English

Read Novel - शून्य  -  on Google Play Books Store
Marathi Suspense thriller Novel
वाचा काही निवडक प्रतिक्रिया - प्रतिक्रिया 

Click Here to Read

Email this Novel to your friends using following controls!

वाचा काही निवडक प्रतिक्रिया - प्रतिक्रिया 

मध्यरात्रीनंतरची वेळ होती. अंगाला झोंबणारी थंडी. पुलावरून तुरळक गाड्यांची रहदारी चालू होती. एक गाडी पुलाच्या बाजूला येऊन थांबली. त्यातून एक आकृती बाहेर आली. अंगात जाड थंडीचा कोट. थंडीमुळे किंवा चेहरा ओळखू येऊ नये म्हणून डोक्यात पण लोकरीचे काहीतरी घातलेले होते. ती आकृती हळू हळू पुलाच्या खाली उतरायला लागली. पुलाच्या खाली एका जागी थांबून त्या आकृतीने पुन्हा एकदा इकडे तिकडे आपली नजर फिरविली. मग जमिनीवर खाली वाकून ती आकृती जमिनीवरचे दगड बाजूला करून काहीतरी शोधत होती. एक मोठा दगड बाजूला सारल्यावर ती आकृती स्तब्ध झाली . दगडाखाली तिला काहीतरी दिसले असावे. त्या आकृतीने ते काय आहे ते चाचपडून पाहिले. तिने ती वस्तू उचलली. मग उभे राहून आपल्या कोटाच्या खिशातून कापडात गुंडाळलेले काहीतरी काढले. त्या आकृतीने जी वस्तू उचलली होती ती आपल्या कोटाच्या खिशात ठेवली आणि जी वस्तू आपल्या खिशातून काढली होती ती तिथेे ठेऊन त्याच्यावर दगड ठेवला. पुन्हा ती आकृती इकडे तिकडे बघत आपल्या गाडीजवळ जायला लागली. ती आकृती आपल्या गाडीजवळ येऊन पोहोचते, तोच समोरून एक गाडी भरधाव वेगाने पुलाकडे जाऊ लागली. त्या गाडीच्या हेडलाईटस्चा लख्ख प्रकाश आकृतीच्या चेहऱ्यावर पडला. ती आकृती म्हणजे दुसरे तिसरे कुणी नसून जॉनचा जवळचा साथीदार डॅन होता.


आज सकाळी आल्याबरोबर ऑफीसच्या लोकांना हॉलमध्ये ताबडतोब जमण्याचा आदेश मिळाला. असं फार क्वचितच होत असे. असं काय झालं असावं की जॉनने त्याच्या साथीदारांना हॉलमध्ये जमण्यास सांगितले. आता सुरू असलेल्या सिरीयल किलरच्या केससंदर्भातच काहीतरी महत्वाचे असावे; सॅम ने विचार केला. सॅम जॉनच्या अगदी जवळचा मानला जात होता. असं काही जरी असलं तरी त्याला त्याची पूर्वकल्पना जॉन देत असे. पण आज असं काहीच झालं नव्हतं. सॅमला पण काहीही कल्पना नव्हती की कशाची मिटींग आहे.

सॅम जेव्हा हॉलमध्ये आला तेव्हा तो तिथेे एकटाच होता. हळू हळू सर्वजण कुजबूज करीत येऊ लागले. बऱ्याच जणांनी सॅमला विचारलंसुध्दा. सॅमला पण माहित नसल्याचं त्यांना आश्चर्य वाटत होतं. अजून जॉन हॉलमध्ये आला नव्हता. सगळ्यात शेवटी डॅन चोरट्या पावलांनी हॉलमध्ये शिरला आणि एका कोपऱ्यात जाऊन बसला. त्याचा चेहरा चिंतित दिसत होता. जॉनला कळलं तर नसेल आपण काय कारस्थान केलं ते. पण माहित होण्याचा काही प्रश्नच नव्हता. तो स्वत:ची समजूत घालू लागला. आपण कुणाचं काम केलं हे आपल्यालाच जर माहित नव्हतं तर जॉनला माहित होण्याचा प्रश्नच नव्हता. आपल्याला कुणीतरी अज्ञात इसमाचा फोन आला. त्याने आपल्याला एक काम सांगितलं आणि त्याच्या मोबदल्यात भरपूर पैसे दिले. पैसे पण आपण परस्पर एका जागी ठेवले होते तिथून उचलले. डॅन आता थोडा रिलॅक्स झाला. त्याच्या चेहऱ्यावरचे चिंतेचे भाव आता दिसेनासे झाले. एवढ्यात भराभर मोठी मोठी पावलं टाकीत जॉन हॉलमध्ये आला. सरळ पोडीयमवर जाऊन त्याने त्याच्या हातातली फाईल टेबलवर ठेवली. साधारणत: नेहमी त्याची फाईल त्याच्या मागोमाग कुणीतरी आणत असे. पण आज त्याच्या मागे तर कुणीच नव्हते. त्याची फाईल त्याने स्वत:च आणली होती.

" आज एक वाईट आणि तेवढीच धक्कादायक बातमी देण्यासाठी मी तुम्हाला इथे बोलाविले आहे" जॉन म्हणाला.

इकडे डॅनच्या हृदयाचे ठोके वाढायला लागले. जॉनने आपली नजर सर्वत्र हॉलमध्ये फिरविली. प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावरचे भाव जणू तो टिपत होता.

त्याने त्याच्या फाईलमधील दोन फोटो काढले आणि समोरच्या त्याच्या साथीदारांजवळ देऊन पूर्ण हॉलमध्ये फिरविण्यास सांगितले. फोटो एकाजवळून दुसऱ्याजवळ जायला लागले. कुणाच्या चेहऱ्यावर असंमजस आणि गोंधळलेले भाव होते. तर कुणाच्या चेहऱ्यावर आश्चर्याचे भाव होते.

"दोन्हीही फोटो लक्ष देऊन बघा.." जॉन म्हणाला.

हॉलमध्ये कुजबूज सुरू झाली.

"व्यवस्थित बघा... दोन्हीही फोटोत एक टी पॉय आहे... एका फोटोत टीपॉयवर पेपरवेट ठेवलेला आहे तर ... दुसऱ्या फोटोत तो तिथून गायब झालेला आहे... आपल्याला सर्वांना घटनेच्या जागी कोणत्याही वस्तूला हलविण्याचे आदेश नसतात..." जॉनने एकदा पुन्हा आपली तीक्ष्ण नजर हॉलमध्ये फिरविली.

" मग तो पेपरवेट गेला कुठे.... पेपरवेट नाहीसा होतो याचा अर्थ काय?... की त्या पेपरवेटमध्ये अशी काही गोष्ट होती की ज्यामुळे खुनी पकडला जाण्याची शक्यता होती ... जसे हाताचे ठसे .. रक्ताचा अंश इत्यादि ..."

इकडे डॅन आपल्या भावना लपविण्याचा पुरेपूर प्रयत्न करू लागला.

" मग पेपरवेट नाहीसा होतो याचा अर्थ काय?...की आपल्यातलाच कुणीतरी ... विश्वासघातकी आहे आणि तो खुन्याला फितूर झालेला आहे.." जॉन म्हणाला.

हॉलमध्ये स्मशानवत शांतता पसरली. डॅनच्या डोळ्यात विश्वासघाताचे भाव तरळले. पण ते जॉनने हेरले होते का?

(क्रमशः ...)

This Novel in English

Next Chapter Previous Chapter